AUTORZY STOWARZYSZENIA
Elżbieta Cichla-Czarniawska ***
Elżbieta Cichla-Czarniawska urodziła się w Łodzi w 1935 r., maturę uzyskała w prywatnej szkole SS. Nazaretanek w Częstochowie (1953), studia w zakresie filologii polskiej odbyła na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (1953–1957). W 1977 otrzymała stopień naukowy doktora na Uniwersytecie Łódzkim. Po ukończeniu studiów pracowała w Bibliotece im. H. Łopacińskiego w Lublinie, a następnie w szkolnictwie częstochowskim (1958–1975). Działała w Towarzystwie Literackim im. A. Mickiewicza. Od 1983 mieszka w Lublinie. Debiutowała w roku 1955 w „Tygodniku Powszechnym”. Publikowała m.in. w czasopismach „Akcent”, „Kamena”, „Kierunki”, „Komunikaty Naukowe TLAM”, „Literatura”, „Nad Wartą”, „Poezja”, „Poglądy”, „Tygodnik Kulturalny”, „Tygodnik Powszechny”, „Więź”, „Życie Literackie” oraz w licznych antologiach. Poezje tłumaczono na języki: angielski, niemiecki, rosyjski, litewski i bułgarski. Jest autorką dwudziestu sześciu tomów poezji, dziesięciu książek prozatorskich (powieści, zbiorów opowiadań, wspomnień) oraz czterech pozycji naukowych i krytyczno-literackich: dwóch o twórczości Jalu Kurka, oraz o dorobku literackim Władysława Sebyły i Zdzisława Tadeusza Łączkowskiego. Dokonała również wyborów poezji Kazimierza Wierzyńskiego i Juliana Tuwima, opatrując obie pozycje wstępami. Jest autorką licznych recenzji i artykułów publikowanych w prasie. Laureatka nagród literackich, m.in. wyróżnienia (1962) i II nagrody (1963) w Łódzkiej Wiośnie Poetów, wyróżnienia za powieść „Całe życie powrotów” w Konkursie Zarządu Głównego ZLP i Wydawnictwa „Książka i Wiedza” (1975); dwukrotnie nagród im. Józefa Czechowicza (1987 i 2005), nagrody im. Bolesława Prusa za powieść „Wiosna, Emilio!” (1986), nagrody im. Anny Kamieńskiej (2009) i nagrody Milczewskiego-Bruna (2009).
***
Józef Franciszek Fert (ps. Jan Welmart, Cyryl Włodawiuk, Zbigniew Poleszuk, Jacek F. Brzozowski) – urodził się 7 lipca 1945 w Korytnicy nad Nidą. Badacz, wydawca i komentator literatury XIX i XX wieku (Norwid, Lenartowicz, Czechowicz, Herbert), profesor zwyczajny Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (od 2015 na emeryturze). Od 1964 roku związany z Lubelskiem (Włodawa – tu praca nauczycielska w LO od 1970 do 1990); pracownik naukowy KUL w latach 1986 –2015. Sekretarz redakcji czasopisma „Studia Norwidiana”, następnie zastępca redaktora naczelnego. Współinicjator i członek redakcji „Dzieł wszystkich Cypriana Norwida” i „Pism zebranych Józefa Czechowicza”. Prezes lubelskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (2002–2004). Autor m.in. „Norwid poeta dialogu” (1982), edycji komentowanej „Vade-mecum” Norwida (kilka wydań), „Poeta sumienia. Rzecz o twórczości Norwida” (1993), „Poezja i publicystyka” (2010, 2012), „Życie Cypriana Norwida” (2020), „Norwid. Zdania i uwagi o społeczeństwie obywatelskim” (2021) i kilkuset artykułów naukowych i popularnonaukowych, a także zbiorów poetyckich i prozatorskich: „Rytmy” (1987), „Zapach macierzanki” (1992), „Dominika” (1994), „Latomia. Wybór wierszy” (2003), „Świętokrzyska zapaska (gawędy)” (2007, 2012, 2018), „Galatea” (2013), „Dagerotypy” (2019), „Kilka zdań co nienowe” (2021). Honorowy Obywatel Włodawy. Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (2005), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013), tytułem Bene Meritus Terrae Lublinensi w kategorii Kultura – wespół z prof. Jerzym Święchem za edycję krytyczną „Pism zebranych” Józefa Czechowicza (2014), Krzyżem Pro Ecclesia et Pontifice (2014).
***
Zbigniew Włodzimierz Fronczek – absolwent filologii polskiej UMCS, autor ponad trzydziestu książek (tomów wierszy, powieści, zbiorów opowiadań, gawęd historycznych, szkiców literackich), z których największą popularność zdobyły: „List do Pana Boga w Warszawie” (Lublin 1991) – opowiadania, „Złoto Biłgoraja” (Warszawa 1992) – powieść, „O czym milczą umarli. Duchy polskich pisarzy” (Kielce 2003) – szkice literackie, „Wyznania grabarza” (Warszawa 2004) – szkice literackie, opowiadania, gawędy, „Przezwiska Lublina” (Lublin 2004) – szkice literackie, „Romans w Lublinie” (Lublin 2007) – opowiadania, gawędy, „Lubelska historia nikczemności” (Lublin 2010) – gawędy, „Trzydzieści trzy po trzy” (Lublin 2020) – wiersze, anegdoty, przypowiastki, „Anioły, diabły i kobiety” (Lublin 2021) – opowiadania, „Marzec ’68 w Lublinie” (Lublin 2018) – wspomnienia, relacje, reportaże (wspólnie ze Stanisławem Kierońskim i Stanisławem Rogalą). Kolekcjoner sztuki ludowej, maszyn rolniczych, malarstwa, bibliofil, redaktor, animator życia kulturalnego, delegat Międzynarodowej Federacji Okultystów na Polskę, członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Akademii Historii Literatury Polskiej i Słowiańskiej im. Adama Mickiewicza. W stanie wojennym pisarz mocno związany z Solidarnością, włączył się w tworzenie niezależnego obiegu wydawniczego. Po roku 1989 współpracował z popularnymi warszawskimi gazetami: „Tygodnikiem Kulturalnym”, „Wokandą”, dwutygodnikiem literackim „Sycyna” i dziennikiem „Życie Warszawy”. Sam powołał do życia kilka niezależnych tytułów i zdobywał środki na ich utrzymanie. W roku 2004 utworzył dwumiesięcznik „Lublin. Kultura i Społeczeństwo”, którym kieruje do dzisiaj. Zarząd Główny Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich uznał dwumiesięcznik „Lublin” za najlepsze medium lokalne 2019 roku w Polsce i uhonorował redakcję „Lublina” Laurem Aleksandra Milskiego. Zbigniew W. Fronczek to twórca i organizator Międzynarodowej Sesji Historycznoliterackiej „Nasi Sąsiedzi: Ukraina i Białoruś”, odbywającej się od roku 2000. Pisarz utworzył również serię wydawniczą „Biblioteka Literatur Naszych Sąsiadów”. W serii – wydawanej we współpracy z Instytutem Filologii Słowiańskiej UMCS i oficyną Polihymnia – ukazało się dziesięć tomów prozy pisarzy rosyjskich, ukraińskich, białoruskich, słowackich, rumuńskich w przekładzie na język polski. Przekładów literackich dokonali młodzi tłumacze z sekcji translatorskiej przy lubelskim SPP powołanej przez Zbigniewa Włodzimierza Fronczka. Jest wreszcie pomysłodawcą i twórcą Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Józefa Łobodowskiego, wielkiego poety i niestrudzonego rzecznika pojednania polsko-ukraińskiego. Za popularyzowanie kultury polskiej na Wschodzie odznaczony medalem „Mickiewicz – Puszkin” przyznawanym przez Stowarzyszenie Polska – Wschód oraz międzynarodową nagrodą „Ex Oriente Lux” przyznawaną przez Fundację Willa Polonia. Za pracę nad zredagowaniem dwujęzycznej, polsko-ukraińskiej, antologii współczesnej poezji ukraińskiej „Grawitacja wzajemności” uhonorowany został Międzynarodową Nagrodą Literacką Ukrainy im. Hryhorija Skoworody. Utwory Zbigniewa Włodzimierza Fronczka przełożono na wiele języków, jego książki ukazały się na Ukrainie, Słowacji, Białorusi, w Rumunii, Bułgarii i Rosji. W 2017 roku w lubelskim wydawnictwie Polihymnia Stanisław Rogala opublikował książkę „W świecie twórczości Zbigniewa Włodzimierza Fronczka”.
***
Maria Józefacka zrodzona podczas Wielkiej Wojny w środowisku zubożałej inteligencji bezwzględnie lojalnej wobec wspólnoty losu. Okaże się w PRL-u, że są to obywatele drugiej kategorii; pomimo tego ludzie mozolnej pracy u podstaw. Pasja poznawcza sprawia, że Józefacka przezwycięża przeszkody. Pod kierunkiem wybitnych profesorów studiuje na KUL-u nauki humanistyczne, dojeżdża do Łodzi na zajęcia doktoranckie. W Uniwersytecie Łódzkim uzyskuje stopień doktora jeszcze przed trzydziestką. W tej samej dekadzie publikuje trzy zbiory wierszy: „Ostrze”, „Całopalenie”, „Epicentrum”, które przyciągają uwagę krytyki i tłumaczy. Jednakże konieczność posługiwania się mową ezopową sprawia, że autorka coraz rzadziej dopuszcza swą poezję do głosu. Także z przyczyn od niej niezależnych odkłada ad acta plany naukowe. Doskonali rzemiosło. Staje się rozpoznawalną autorką powieści dla młodzieży mocno osadzonych w realiach polskiej prowincji. Kilkanaście jej książek stale plasuje się w rankingach czytelniczych w ścisłej czołówce – osiągając wysokie nakłady. Z biegiem lat Józefacka zamyka ten etap twórczości. Wybiera prywatność i pracę intelektualną niezależną od mody, jaka akurat panuje.
***
Piotr Kobielski-Grauman – urodził się w 1953 roku w Lublinie. Poeta, prozaik, eseista i publicysta znany od lat siedemdziesiątych z wielu oryginalnych publikacji, zarówno na łamach regionalnej, jak i ogólnopolskiej prasy literackiej; obecny też w kilku antologiach polskiej poezji współczesnej. Od lat osiemdziesiątych aktywny uczestnik lubelskiego życia literackiego, w latach dziewięćdziesiątych jeden z współtwórców, redaktor i kierownik produkcji pierwszego niezależnego tygodnika społeczno-kulturalnego „Tygodnik Współczesny”, wydawanego przez Fundację Zarządu Regionu Środkowowschodniego NSZZ Solidarność w Lublinie (1990–91). W późniejszych latach dziennikarz i publicysta współpracujący z mediami regionalnymi i ogólnopolskimi. Animator lubelskiego życia literackiego: odbył społecznie wiele spotkań autorskich na terenie Lublina i regionu, był uczestnikiem Nocy Muzeów i Nocy Kultury, występując w muzeach i galeriach sztuki z wykładami i własnym programem autorskim; bierze udział jako wolontariusz i panelista w Międzynarodowych Sesjach Historycznoliterackich „Nasi Sąsiedzi: Ukraina i Białoruś” organizowanych przez Stowarzyszenie Pisarzy Polskich Oddział w Lublinie, jest również zaangażowany w wolontariat SPP współorganizujący Ogólnopolski Konkurs Poetycki im. Józefa Czechowicza i Ogólnopolski Konkurs Prozatorski im. Bolesława Prusa. Działacz Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, członek Oddziału w Lublinie od 2007 r. Stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1998, 2001, 2004, 2015). Stypendysta Prezydenta Miasta Lublin (2014, 2016, 2017, 2019). Autor książek: „To właśnie światło, jakie już nieprześcignione” (1977), „Przez ogień” (1998), „Niewykonabuł” (2004), „Sambation” (2006), „Wstęp do wszechświatów równoległych” (2016), „Kto jest nieszczęśliwy, kto jest niewinny – wybór wierszy (2007–2018)” (2019). Był uhonorowany: Dyplomem Uznania Wojewody Lubelskiego (2012), Nagrodą Kulturalną Województwa Lubelskiego (2012), Nagrodą Prezydenta Miasta Lublin z okazji 40-lecia pracy twórczej (2013), Nagrodą Kulturalną Województwa Lubelskiego (2016), Literackim Laurem 700-lecia Miasta Lublina (2018).
***
Cezary Listowski (ur. 1950 r. w Wałczu). Absolwent KUL-u, debiut 1974 r. w „Nowym Wyrazie”. Opublikował tomiki wierszy: „Słowo NIE” (1977), „Zawieszeni na drodze” (1981), „Pogoń za wiatrem” (2019), powieść „Strzępy” (1984 wyd. „podziemne” Przedświt), duży blok wierszy w antologii „Przebudzenie” (1976). Redaktor naczelny (m.in.) „Wprost – biuletyn Regionu Środkowo-Wschodniego NSZZ „Solidarność” (1981), „Tygodnika Współczesnego” (1990-91), „Głosu Świdnika” (1992-94).
***
Wojciech Pestka – od święta poeta, na co dzień prozaik, scenarzysta, tłumacz. Z wykształcenia matematyk, rolnik z przymusu, literat z wyboru. Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Laureat Ogólnopolskiej Nagrody Literackiej im. Bolesława Prusa (2013), Międzynarodowej Nagrody Literackiej Mikołaja Gogola (Ukraina 2013), Międzynarodowej Nagrody Literackiej im. Hryhorija Skoworody (Ukraina 2012), Nagrody Marszałka Województwa Mazowieckiego (2010). Uhonorowany „Medalem 700-lecia Miasta Lublin” (2018), brązowym medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2017), medalem „Za Wierność Przesłaniu Poety” (Ukraińska Fundacja Kultury, 2015), odznaczeniem honorowym „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2013). Ma w dorobku szereg publikacji książkowych w dziedzinie poezji, prozy, tłumaczeń z języka ukraińskiego oraz scenariuszy dla filmu i teatru. Wiersze: „Histeria” (Kraków 2017); „Spacer po linie – Мандрівка линвою” (z Anną Bagrianą, Lwów 2008, Ukraina); „Dziesięć wierszy dla Grosza” (Lublin 2005, tłum. rosyjskie „Стихи для Грошки”, Moskwa 2013, tłum. ukraińskie „Сніданок з Гамлетом”, Łuck 2016) –nagroda główna w konkursie Oddziału Lubelskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich; „Miasto” (Częstochowa 1976);„ Zwykła rozmowa” (Częstochowa 1976). Proza: „Diabelska maszyna do szycia” (Kraków 2020); „Gdyby Polacy nie byli Polakami” (Kraków 2019); „Mój mąż frajer” (Kraków 2017); „Долины под снегом” („Doliny pod śniegiem”, z Siergiejem Morejno, Moskwa 2015); „Powiedzcie swoim” (Kraków 2013); „Jak mało… ks. Józef Gacki (1805–1876)” (zarys biografii, Radom 2012); „Do zobaczenia w piekle” (Warszawa 2009, wyd. drugie – Kraków 2019, tłum. ukraińskie „До побачення в пеклі” Lwów 2012, tłum. rosyjskie „До свидания в аду”, Moskwa 2019, tłum. białoruskie „Да сустрэчы ў пекле”, Mińsk 2020) – nominowana do Nagrody im. J. Mackiewicza za 2010; „Ballada o żyletce” (Warszawa 2009). Tłumaczenia: Wasyl Słapczuk „Księga zapomnienia” (Kraków 2014); Wasyl Słapczuk „Kobieta ze śniegu” (z Iwoną Wasilewską, Lublin 2012); Pawło Szczyrycia „Uobecnienie legendy – Напомнение легенды” (z Iwoną Wasilewską, Kijów 2010, Ukraina); Anna Bagriana „Wyśnij mnie” (Częstochowa 2008). Scenariusze dla filmu i teatru: „Syrop z kocimiętki” (2019, monodram); „Klecha” (2017, fabularny, na motywach powieści „Powiedzcie swoim o wydarzeniach radomskich 1976”, współautor); „Leo zawodowiec” (2015, dokument), „Na powierzchni lustra. Trzy razy pięć” (Ryga 2012, z Majrą Assare i Siergiejem Morejno, nagranie studyjne).
***
Stanisław Rogala – to prozaik, poeta, dramaturg, badacz literatury współczesnej, wydawca. Doktor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki (Uniwersytet Jana Kochanowskiego w Kielcach), autor powieści (m.in. „Modlitwa o grzech”, „Zreczaki”, „Nocne czuwanie”, „Piotrowe pole”, „Chłopak zwany Kawką”, „Kakus – świętokrzyski zbój”, „Rodzinna ballada”, „Strzelcy i sokoły”, „Księżycowe wakacje”), zbiorów opowiadań (m.in. „Ucieczki”, „Gdzie jest Siwobrody?”, „Ktoś taki, jak ty”, „W Krainie Świętego Jelenia”, „Marcowy śnieg”, „Nocny krzyk”, „Przypadki nie z tej ziemi”), wspomnień („Marzec ’68 w Lublinie”), opracowań, licznych artykułów naukowych. W zakresie poezji opublikował: „Kolory duszy (1995), „Obłaskawianie nieba” (1999), „Wołania za matką (2000, 2019), „Poèmes” (2002 – w języku francuskim), „Wielki wyścig” (2003), „Kręgi na wodzie” (2005), „Pokłon ziemi mojej” (2010), „Kwintet szczawnicki. Poemat” (2010), „Poetycki ogród dla dzieci” (2011), „Dom pod cisami” (2011), „Idę ku ciszy” (2014), „Wschodni wiatr” (2016), Łysica (2017), „Rozmowy z lasem” (2019), „Zbójnickim szlakiem” (2020). Jego utwory publikowane były w licznych antologiach i czasopismach. W 2011 roku założył kwartalnik „Nad Kamienną”, pełni funkcję redaktora naczelnego. Za pisarstwo i działalność społeczną był wyróżniony odznaczeniami: Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, odznaką „Zasłużony działacz kultury”, „Za zasługi dla Kielecczyzny”, „Świętokrzyską Nagrodą Kultury”.
***
Andrzej Samborski urodził się w 1967 roku w Lublinie. Z wykształcenia psycholog, po studiach na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studiował także wiedzę o teatrze w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Poeta i pieśniarz, zdobywał nagrody literackie, m.in. I miejsce na VI Festiwalu Kultury Ekologicznej w Józefowie, III miejsce w turnieju jednego wiersza podczas XXIX Warszawskiej Jesieni Poezji, wyróżnienie w XXVII Konkursie Poetyckim im. Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Wydał zbiory poetyckie: „To się śpiewa, to się tańczy” (Lublin 1995), „Na śmiech i życie” (Lublin 2004), „Zwierzę się wam… czyli zwierzęta, rośliny, zjawiska przyrody, a wśród nich człowiek” (Lublin 2020), „Mój czas” (Lublin 2020), „Ulicami Lublina” (Lublin 2021). Ma również osiągnięcia w muzyce: II miejsce w VIII Konkursie Muzyki Folkowej Nowa Tradycja wraz z zespołem Chojzes Klezmorim, III miejsce na festiwalu Peter-Rohland-Singewettstreit w Burgwaldeck jako solista. Tworzy teksty własnych piosenek. Parał się ponadto przekładami literackimi z języków: angielskiego i z jidysz. Wraz z fotografikiem, Jerzym Liniewiczem, zorganizował wystawy fotograficzno-poetyckie: „Zwierzę się wam… czyli zwierzęta, rośliny, zjawiska przyrody, a wśród nich człowiek”, jak również: „Jesziwa – serce żydowskiego Lublina. Poezja – głos żydowskiego serca”. Druga z tych wystaw, będąca upamiętnieniem 90. rocznicy powstania lubelskiej Jesziwy, stała się przyczynkiem do nagrodzenia autora we wrześniu 2020 roku Medalem Zasłużony dla Miasta Lublin.
***
Zbigniew Strzałkowski (1933–2017) – poeta, eseista, prozaik, publicysta, ceniony grafik, autor setek ekslibrisów, szeroko znany kolekcjoner polskich medali, mecenas sztuki i działacz społeczny. W życiu wiele doświadczył, w wieku sześciu lat stracił matkę, ojca w Katyniu zabili sowieci. Dzieciństwo spędził w domu dziecka prowadzonym przez siostry zakonne. Studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie rozwijał talenty literackie i artystyczne. Był inicjatorem powołania w 1982 roku w Lublinie Duszpasterstwa Środowisk Twórczych. Stworzył unikatową serię znaczków podziemnej „Poczty Solidarności” i okolicznościowych „kart politycznych”. Od założenia w 1999 roku Lubelskiego Oddziału Stowarzyszenia Rodziny Katyńskiej pełnił w tym Stowarzyszeniu najważniejsze funkcje, podobnie jak w Stowarzyszeniu Pisarzy Polskich i Związku Artystów Plastyków. Przyjaciół obdarowywał grafikami, ekslibrisami, okolicznościowymi wydawnictwami, czytelników kolejnymi książkami. Opublikował 18 tomów wierszy, każdy był życzliwie przyjmowany. Największą popularność zdobyły: „Inwokacje zielone”, „Biegnąca porankiem”, „Psalmy miłosne”, „Obszar wolności”, „Uchylanie pamięci”, „Pory roku”, „Brulion aforystycznych uwag różnej częstotliwości”. Z książek prozatorskich popularnością cieszyły się wydawane w dużych nakładach tomy: „Otwieram miasto. Przedziwne opowieści o Lublinie”, „Punkt odniesienia”, „Miasto na zawsze”, „Dom pełen marzeń”, „Spotkania pośród chwil”, „W poprzek pamięci”. Wielokrotnie nagradzany – m.in. Orderem Białego Kruka ze Słonecznikiem – najwyższym polskim odznaczeniem bibliofilskim, a także nagrodą kulturalną Marszałka Województwa Lubelskiego. W roku 2016 otrzymał nagrodę Miasta Lublina za całokształt twórczości oraz nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za dokonania twórcze.
***
Józef Wiesław Zięba (1932–2022) – poeta, prozaik, publicysta – ur.15 VIII 1932 r. w Powursku na Wołyniu. W 1951 r. ukończył Liceum Ogólnokształcące im. Stefana Czarnieckiego w Chełmie, w 1955 r. studia polonistyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1974 r. uzyskał doktorat w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Organizator i wieloletni kierownik Muzeum Literackiego im. Józefa Czechowicza w Lublinie. Wydał dziesięć tomików wierszy, w tym: „Był człowiek, w którym moja ziemia ujrzała, że jest związana z niebem” (poemat poświęcony Janowi Pawłowi II, wydanie albumowe). Ponadto: „Ruch teatralny na wsi 1918-1939”; powieść „Dzierżak”; wielokrotnie wznawiane opowieści lubelskie: „Szklaneczka króla Stasia”, „Wspaniały dar króla i inne lubelskie opowieści”, „Wspaniały dar króla. Poeta burmistrz i inne lubelskie opowieści”, „Tajemnice lubelskiego koziołka. Dwadzieścia jeden opowieści. Wydanie jubileuszowe na 700-lecie Królewskiego Miasta Lublina”, „Opowieść o Unii Lubelskiej i Hołdzie Pruskim w Lublinie”, „Opowieść o długim życiu i przedwczesnej śmierci lubelskiej fary”, „Kiedy pan Belina na karkach Moskali wjechał do Lublina”, „Rok 1317. Jak lublinianie prawa miejskie zdobyli”, a także „Dzieje jednego obrazu. Opowieść o cudownej ikonie Matki Bożej Chełmskiej”, „Rozmowy o Józefie Czechowiczu”. cykl wspomnieniowy: „Znad Stochodu. Wspomnienia wołyńskie”, „Miasto ocalenia”, „Lublin, miasto przeznaczenia”; scenariusz słuchowiska „W oczekiwaniu na wyrok”; a także książki „Epitafium dla bohatera. Dla upamiętnienia 80. rocznicy II wojny światowej”, „Krzyk wojen. Udramatyzowany montaż poetycki”. Opublikował książki na temat KUL-u: „Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Narodziny uczelni”, „Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Powstanie i odrodzenie uczelni”, „Dlaczego nie zlikwidowano Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w okresie PRL?”, Ostatni tom prozy Józefa Zięby ukazał się pod koniec 2021 roku w serii Książki Duma Lublina. Nosi tytuł „Pożegnanie z Wołyniem”.
***
Stanisław Żurek – ur. 4 X 1948 r. w Lublinie, absolwent UMCS, pracował jako logopeda, pedagog i psycholog. Był mistrzem Lublina w rzucie oszczepem. Współautor lub autor koncepcji pracy terapeutycznej z dziećmi (zespoły logopedyczne) i z tzw. młodzieżą trudną (w Lubelskiej Poradni Młodzieżowej, Młodzieżowym Ośrodku Socjoterapii w Lublinie, grupach socjoterapeutycznych – w tym poprzez twórczość własną młodzieży w tzw. Klubie Działań Twórczych). Od wielu lat działa w lubelskim środowisku literackim (Klub Młodych Pisarzy, Stowarzyszenie Pisarzy Polskich). Organizator konkursów literackich, biesiad poetyckich, rocznic oraz literackich imprez okolicznościowych. Zajmuje się poezją, krytyką literacką, publicystyką, historią. W stanie wojennym podziemny kolporter oraz sitodrukarz miesięcznika „Solidarność Nauczycielska”, gdzie opublikował wiele artykułów i wierszy. Publikował w kilkunastu almanachach oraz w pismach regionalnych i ogólnopolskich – wiersze, recenzje, felietony, artykuły pedagogiczne i historyczne. Debiutował tomikiem poetyckim „Taka mała wigilia” opublikowanym w 1980 roku w warszawskim wydawnictwie „Iskry”. W Bieszczady trafił w połowie lat 70. dwudziestego stulecia i się nimi zauroczył. Przez ponad trzydzieści lat wędrował po ich szlakach z aparatem fotograficznym w ręku. Przez wiele lat współpracował z „Gazetą Bieszczadzką”, na jej łamach zamieszczał wiersze, recenzje książek bieszczadzkich, artykuły historyczne. Ma w dorobku 27 tomów poezji oraz 3 prace historyczne poświęcone UPA i ludobójstwu nacjonalistów ukraińskich na Polakach. Za pracę społeczną i literacką był nagrodzony, m.in. Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, medalem „Bene Meritus”, „Zasłużony dla Lubelszczyzny”, nagrodą Prezydenta Miasta Lublina, Krzyżem Wolności i Solidarności. Wchodzi w skład redakcji dwumiesięcznika „Lublin. Kultura i Społeczeństwo, jest stałym współpracownikiem miesięcznika „Zakazana Historia”. Publikuje na portalach internetowych: Kresowy Serwis Internetowy oraz wolyn.org.
